Mole, Light off en andere leuke avonturen
Door: Simone
07 Maart 2016 | Ghana, Tamale
You are a lucky girl, you are a lucky girl. Dat was het eerste dat mijn hostmom naar mij riep op het moment dat ik zondagavond thuis kwam uit Mole National Park. Mijn eerste gedachte was dat ze dat riep doordat ik thuis was gebracht, maar ik kwam er al snel achter dat dat niet de reden was. Ze hadden vanaf vrijdagmiddag (de avond dat ik weg was gegaan) tot en met zondagmiddag lights off gehad, oftewel, geen elektriciteit. Met 40+ graden overdag, 30 graden ’s nachts en geen mogelijkheid tot enige verkoeling is dat bikkelen. Afgelopen week hebben we ook drie dagen op rij geen elektriciteit gehad en nog steeds hebben we telkens lights off-lights on. Het water was op dinsdag ook op. Ik had niet in de gaten dat we al een aantal dagen gebruik maakten van de tank die in de achtertuin staat. Hoewel het water op een gegeven moment weer ging stromen en we, op dit moment, ook weer elektriciteit hebben wordt je goed met je neus op de feiten gedrukt. Tussen 18.00 en 19.00 uur is het donker en dan is je dag eigenlijk voorbij. Gelukkig was het bij ons maar een paar dagen, maar als je nu een village in gedachten neemt, zo een rond huisje van klei met een rieten dak, en je bedenkt dat ze daar helemaal geen elektriciteit hebben dan mis je toch een groot deel van je dag. De WakaWakalamp die ik voor mijn verjaardag heb gekregen is nu erg in trek en daardoor konden de meisjes de afwas doen bij ‘gewoon’ en groter licht dan het kaarsje dat ze anders gebruikten. Dat vond ik toch een veiligere gedachte. Ook als je dan nadenkt over het feit dat wij, jullie en ik nu ook, stromend water hebben weet je pas wat je mist als het er niet meer is. Dit geldt voor alles, dus ook hiervoor. Op het moment dat je dan snakt naar een koud glas water wordt dat opeens een luxeprobleem. Doordat er geen licht was leek het mij een goed moment om sterren te kijken, maar het viel tegen doordat er wolken hingen.
Terug naar Mole want daar was ik gebleven. Nadat we drie weekenden in Tamale hadden gespendeerd was het tijd om er een weekend tussenuit te gaan. Mole National Park stond op de planning. Ik heb op vrijdag een half After School Program meegemaakt (er was maar één motor beschikbaar) en toen zijn we met de auto en chauffeur die we van de organisatie hadden geleend naar Mole gereden. Op zaterdag hebben zijn we meegegaan met de wandelsafari die om 07.00 uur begon. Dit was een vroege safari, maar dat vroege opstaan ben ik wel gewend. We gingen op pad met een ranger inclusief geweer. Hierbij hebben we vooral veel olifanten, zwijnen, krokodillen, vogels, antilopen en verschillende soorten apen gezien. We konden dichtbij de olifanten komen, terwijl ze liepen en ook terwijl ze aan het badderen waren. Ik wist niet dat de officiële kleur van olifanten zwart is en dat ze grijs worden door al het stof dat ze op zich gooien om koel te blijven. Het ‘dry-season’, we zijn voorbij de Harmattan, en alles in de natuur is dus ook dor en droog. Voor sommige mensen is dat helemaal niets, maar ik vind het heerlijk om er doorheen te lopen en alle natuur te zien, juist omdat het zo dor en droog is. Na de safari was het tijd voor ontbijt en een duik in het zwembad. Wat was het heerlijk om te zwemmen en af te kunnen koelen wanneer je dat wilde. Verder had je uitzicht op het water waar de olifanten ook aan het badderen waren. ’s Middags hebben we weer een safari gedaan, dit keer met onze eigen auto. Ook hierbij ging er een ranger mee voor de veiligheid. We zijn dieper het park in gegaan en konden hierdoor ook nog wat buffalo’s spotten. De hoeveelheid dieren die we zagen was een beetje een tegenvaller, maar ook hierbij kon ik goed genieten van de natuur. Als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Etosha National Park in Namibië hebben we veel minder dieren gezien, maar het was goed om er even tussenuit te zijn. Zondagochtend hebben we nog een keer de wandelsafari gedaan en daarna gerelaxt aan het zwembad totdat we het tijd vonden om naar huis te gaan. Ondertussen waren er twee apen geweest die Denise haar brood en mijn pak drinken van de tafel hadden gejat. Ze waren duidelijk op een missie en wisten precies wat ze wilden hebben! Ik weet niet wat ze in het water van het zwembad hebben gedaan, maar mijn haar zat helemaal in de klit en het kleefde aan elkaar. De neiging om het gewoon af te knippen was erg groot, maar dat heb ik toch maar niet gedaan en na ongeveer een week kon ik zeggen dat mijn haar weer een beetje gewoon aanvoelde.
Er zijn een aantal dingen die ik in ieder geval wil doen in Ghana. De eerste is het laten maken van kleren. Dat is gelukt. Ik heb afgelopen woensdag een jurk en een rok en top opgehaald bij de mevrouw die het voor mij gemaakt heeft. Het is echt heel mooi geworden en ik ben er heel blij mee. Het tweede ding gaat over mijn haar. Na wat gepraat met mijn hostsister en wat communicatie- en tijdproblemen kwam er uiteindelijk gisteren een vrouw naar ons huis die 93 bruine vlechten in mijn haar heeft gevlochten. Het was een lange zit met af en toe lights-off, maar het is gelukt. Op dit moment is de hoofdhuid nog gevoelig en voelt het zwaar aan, maar dat is een kwestie van wennen. Het voelt in ieder geval heel apart, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb.
Gisteren was het ook Independence-day en doordat het op zondag viel hadden we vandaag vrij, goede deal of niet soms? Op Independence-day worden er marcheerwedstrijden gehouden tussen scholen. Ook het leger marcheerde mee. Dit gebeurt op verschillende locaties en één van de hostsisters van Denise deed mee in het team van haar school. Daar zijn we dus wezen kijken. Het was leuk om te zien. Sommige teams waren heel goed getraind en andere liepen minder strak in het gareel. Het was enorm warm en iedereen die meedeed moest de hele tijd in de zon op het veld blijven staan. Dit zorgde ervoor dat de een na de ander werd afgevoerd op een brancard omdat hij/zij was flauw gevallen. Wij zaten onder een soort tent half in de schaduw. Het team van de hostsister had niet gewonnen, dit zorgde voor een grote teleurstelling.
Vandaag ben ik ’s ochtends naar een Sognaayili geweest. Een village waar rondleidingen worden gehouden. Dit deed ik samen met een jongen die we ontmoet hadden toen we in Mole waren. In Sognaayili hebben we de chief, een vrouw die katoen spon en de waarzegger ontmoet. We hebben ook gekeken bij het baby wassen. De eerste drie maanden mag de vrouw dit namelijk niet zelf doen omdat er dan een kans is dat ze het baby’tje uit haar handen glijdt als ze het aan het wassen is. Er komt dus twee keer per dag een wasvrouw om het baby’tje te wassen.
Daarnaast heb ik het voor elkaar gekregen om midden in de nacht naar buiten te rennen om mijn was van de waslijn te halen. Het hing namelijk nog buiten zonder wasknijpers en het was aan het stormen met een klein beetje regen. Om te zorgen dat ik mijn broeken nog terug zou vinden moest ik ze even redden. Daarnaast heb ik het ook voor elkaar gekregen om iedereen buiten te sluiten bij de office en moest de deur half opengebroken worden. De sleutels lagen namelijk nog binnen. De deur zit inmiddels weer in elkaar en je ziet er niets meer van. Door een andere deur hadden leden van de community een slot gehangen waardoor wij niet naar binnen konden. Er was namelijk wat onenigheid tussen de office en de community en daarom hadden ze besloten om dat te doen. Tja… Afrika
Naast al deze leuke dingen zitten we ook gewoon vijf dagen per week op de office en bezoeken we de ASP´s om aan het onderzoek te werken.
Wat een leuke reacties weer op mijn vorige blog, de komende weken staan er nog veel leuke dingen op de planning! Oh en als je automatisch op de hoogte wilt blijven op het moment dat er een nieuwe blog is dan staat er links een kopje met Blijf op de hoogte en meld je aan voor de mailinglijst. Als dat niet lukt kun je mij ook even een berichtje sturen, dan voeg ik je toe.
Liefs, Simone
Terug naar Mole want daar was ik gebleven. Nadat we drie weekenden in Tamale hadden gespendeerd was het tijd om er een weekend tussenuit te gaan. Mole National Park stond op de planning. Ik heb op vrijdag een half After School Program meegemaakt (er was maar één motor beschikbaar) en toen zijn we met de auto en chauffeur die we van de organisatie hadden geleend naar Mole gereden. Op zaterdag hebben zijn we meegegaan met de wandelsafari die om 07.00 uur begon. Dit was een vroege safari, maar dat vroege opstaan ben ik wel gewend. We gingen op pad met een ranger inclusief geweer. Hierbij hebben we vooral veel olifanten, zwijnen, krokodillen, vogels, antilopen en verschillende soorten apen gezien. We konden dichtbij de olifanten komen, terwijl ze liepen en ook terwijl ze aan het badderen waren. Ik wist niet dat de officiële kleur van olifanten zwart is en dat ze grijs worden door al het stof dat ze op zich gooien om koel te blijven. Het ‘dry-season’, we zijn voorbij de Harmattan, en alles in de natuur is dus ook dor en droog. Voor sommige mensen is dat helemaal niets, maar ik vind het heerlijk om er doorheen te lopen en alle natuur te zien, juist omdat het zo dor en droog is. Na de safari was het tijd voor ontbijt en een duik in het zwembad. Wat was het heerlijk om te zwemmen en af te kunnen koelen wanneer je dat wilde. Verder had je uitzicht op het water waar de olifanten ook aan het badderen waren. ’s Middags hebben we weer een safari gedaan, dit keer met onze eigen auto. Ook hierbij ging er een ranger mee voor de veiligheid. We zijn dieper het park in gegaan en konden hierdoor ook nog wat buffalo’s spotten. De hoeveelheid dieren die we zagen was een beetje een tegenvaller, maar ook hierbij kon ik goed genieten van de natuur. Als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Etosha National Park in Namibië hebben we veel minder dieren gezien, maar het was goed om er even tussenuit te zijn. Zondagochtend hebben we nog een keer de wandelsafari gedaan en daarna gerelaxt aan het zwembad totdat we het tijd vonden om naar huis te gaan. Ondertussen waren er twee apen geweest die Denise haar brood en mijn pak drinken van de tafel hadden gejat. Ze waren duidelijk op een missie en wisten precies wat ze wilden hebben! Ik weet niet wat ze in het water van het zwembad hebben gedaan, maar mijn haar zat helemaal in de klit en het kleefde aan elkaar. De neiging om het gewoon af te knippen was erg groot, maar dat heb ik toch maar niet gedaan en na ongeveer een week kon ik zeggen dat mijn haar weer een beetje gewoon aanvoelde.
Er zijn een aantal dingen die ik in ieder geval wil doen in Ghana. De eerste is het laten maken van kleren. Dat is gelukt. Ik heb afgelopen woensdag een jurk en een rok en top opgehaald bij de mevrouw die het voor mij gemaakt heeft. Het is echt heel mooi geworden en ik ben er heel blij mee. Het tweede ding gaat over mijn haar. Na wat gepraat met mijn hostsister en wat communicatie- en tijdproblemen kwam er uiteindelijk gisteren een vrouw naar ons huis die 93 bruine vlechten in mijn haar heeft gevlochten. Het was een lange zit met af en toe lights-off, maar het is gelukt. Op dit moment is de hoofdhuid nog gevoelig en voelt het zwaar aan, maar dat is een kwestie van wennen. Het voelt in ieder geval heel apart, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb.
Gisteren was het ook Independence-day en doordat het op zondag viel hadden we vandaag vrij, goede deal of niet soms? Op Independence-day worden er marcheerwedstrijden gehouden tussen scholen. Ook het leger marcheerde mee. Dit gebeurt op verschillende locaties en één van de hostsisters van Denise deed mee in het team van haar school. Daar zijn we dus wezen kijken. Het was leuk om te zien. Sommige teams waren heel goed getraind en andere liepen minder strak in het gareel. Het was enorm warm en iedereen die meedeed moest de hele tijd in de zon op het veld blijven staan. Dit zorgde ervoor dat de een na de ander werd afgevoerd op een brancard omdat hij/zij was flauw gevallen. Wij zaten onder een soort tent half in de schaduw. Het team van de hostsister had niet gewonnen, dit zorgde voor een grote teleurstelling.
Vandaag ben ik ’s ochtends naar een Sognaayili geweest. Een village waar rondleidingen worden gehouden. Dit deed ik samen met een jongen die we ontmoet hadden toen we in Mole waren. In Sognaayili hebben we de chief, een vrouw die katoen spon en de waarzegger ontmoet. We hebben ook gekeken bij het baby wassen. De eerste drie maanden mag de vrouw dit namelijk niet zelf doen omdat er dan een kans is dat ze het baby’tje uit haar handen glijdt als ze het aan het wassen is. Er komt dus twee keer per dag een wasvrouw om het baby’tje te wassen.
Daarnaast heb ik het voor elkaar gekregen om midden in de nacht naar buiten te rennen om mijn was van de waslijn te halen. Het hing namelijk nog buiten zonder wasknijpers en het was aan het stormen met een klein beetje regen. Om te zorgen dat ik mijn broeken nog terug zou vinden moest ik ze even redden. Daarnaast heb ik het ook voor elkaar gekregen om iedereen buiten te sluiten bij de office en moest de deur half opengebroken worden. De sleutels lagen namelijk nog binnen. De deur zit inmiddels weer in elkaar en je ziet er niets meer van. Door een andere deur hadden leden van de community een slot gehangen waardoor wij niet naar binnen konden. Er was namelijk wat onenigheid tussen de office en de community en daarom hadden ze besloten om dat te doen. Tja… Afrika
Naast al deze leuke dingen zitten we ook gewoon vijf dagen per week op de office en bezoeken we de ASP´s om aan het onderzoek te werken.
Wat een leuke reacties weer op mijn vorige blog, de komende weken staan er nog veel leuke dingen op de planning! Oh en als je automatisch op de hoogte wilt blijven op het moment dat er een nieuwe blog is dan staat er links een kopje met Blijf op de hoogte en meld je aan voor de mailinglijst. Als dat niet lukt kun je mij ook even een berichtje sturen, dan voeg ik je toe.
Liefs, Simone
-
07 Maart 2016 - 22:45
Lia Heemskerk:
Hallo Simone,
Wat een verhalen weer en zie ook mooie foto's. Maak ook maar een foto van je hoofd met je vele vlechtjes. Ja dat wordt natuurlijk heel strak gedaan. Je nieuwe kleding, ik heb het idee dat in Ghana, je allemaal mooie kleurige stoffen hebt, lekker die mooie felle kleuren. Je schreef ook dat je allemaal leuke dingen te wachten staat dus ik ben benieuwd naar je toekomstige blogs. Ik heb al bij de eerste of 2de blog mij gelijk aangemeld om steeds een bericht te krijgen. Ik vind het heel leuk om het allemaal mee te mogen maken. Groetjes ook aan je hostmom, veel liefs van mij Lia -
08 Maart 2016 - 01:33
Mam:
Op terug weg van schiphol naar huis genoten van je verhaal kus mam -
08 Maart 2016 - 09:02
Oma Deurvorst:
Lieve Simone,
Het is een genot jouw verslag te lezen, het is alsof je het zelf meemaakt. Veel liefs ona -
08 Maart 2016 - 10:08
Rebecca:
Hee Siem,
Wat heerlijk om te horen hoe het met je gaat en wat je allemaal meemaakt.
Super tof dat je jouw to-do lijst aan het afwerken bent.
93 vlechten zijn er wel echt heel veel maar gaaf dat je het hebt gedaan.
Geniet van je tijd nog meis, voor je het weet moet je alweer terug naar ons!
Liefs, Rebecca. -
08 Maart 2016 - 13:20
Pap:
Lieve Moon,
De taxirit Schiphol-huis kon vannacht niet lang genoeg duren voor mamma om jouw blog op haar telefoon te lezen. En ik begrijp waarom. Mooie verhalen weer! Ik ben benieuwd naar de rest van jouw lijst om in Ghana af te werken. En misschien kan je daarna solliciteren als babywasvrouw? Als je maar niet mee gaat marcheren!
We zijn blij dat de wakawaka lamp zo goed van pas komt. Dat was ook het idee.
Ben benieuwd of de vlechtjes er eind april nog in zitten en hoe dat er dan uitziet.
Succes met het vervolg van het onderzoek en doe nog maar veel leuke, bijzondere dingen.
Kus, pap -
08 Maart 2016 - 21:26
Jolanda (HU):
Beste Simone, bijzondere ervaringen, mooi geschreven. Een welkome afwisseling tussen de (werk)bedrijven door. Ik blijf je volgen! Groet, Jolanda -
09 Maart 2016 - 20:46
Kim:
Hoi Simone,
Moest even mijn vergrootglas erbij halen, maar dan heb je ook wat. Wat een verhalen allemaal weer! Een plezier om te volgen. Doe ook eens een foto van dat hoofd met die vlechten :).
Groetjes, Kim -
11 Maart 2016 - 20:06
Frank:
Hi Simone,
Goed verhaal weer! Lees nu pas, want druk weekje hier in Walton, nu lekker weekend, hoop jij minder last van Light off de afgelopen dagen!
Liefs FD2, A&S
-
19 Maart 2016 - 20:36
Esther:
Hoi Simone!
Leuk om je verhaal te mogen lezen en alle bijzondere dingen die je meemaakt!
Ik ben heel benieuwd naar je vlechtjes ;)
Liefs, esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
