Eerste dagen in Accra!
Door: Simone
02 Februari 2016 | Ghana, Accra
Lieve allemaal,
Inmiddels ben ik al iets meer dan vijf dagen in Ghana! Nadat we afscheid hadden genomen van het afscheidscommité, kon het avontuur beginnen. Bij de vlucht was er iets geks gebeurd met de stoelen waardoor Denise en ik niet meer naast elkaar zaten. Gelukkig waren er aardige stewardessen en kregen we na het opstijgen stoelen naast elkaar, met extra beenruimte. De vlucht is verder goed verlopen en toen we naar buiten kwamen stond Perry daar (broer van vrienden van Denise) bij wie we de komende dagen zouden verblijven. In het donker al een klein beetje van het leven kunnen zien, hoewel de echte indrukken pas de volgende dagen zouden komen. Wel konden we een glimp opvangen van de markten en de, voornamelijk, vrouwen die met manden op hun hoofd hun waren aan de automobilisten verkochten. Dit gebeurt dan even snel, snel voordat het stoplicht weer op groen springt. Perry woont in een huis met meerdere kamers en goede faciliteiten. Hierbij hoort o.a. de koude douche met stomend water die enorm lekker was om onder te staan nadat je de hele dag in de hitte had rondgelopen en rood was van het stof. Het was heel warm en droog. De dagen daarna stonden in het teken van Accra bezichtigen en nieuwe mensen ontmoeten. Hierbij werden we rondgeleid door Ernest en Eunice ging ook vaak mee. Ernest was de neef van Perry en Eunice een oude buurvrouw die Denise vorige keer dat ze in Ghana was had rondgeleid. We gingen overal naartoe in trotro's. Een trotro is een soort busje waar iemand uit het raam hangt en roept wat de eindbestemming is. Dan is het een kwestie van snel instappen. Het gaat zo snel dat ik in mijn eentje niet zou weten welke ik moet hebben. Verder hebben we heel veel geslenterd, want het tempo is laag. De markten zijn vol en overal lopen vrouwen met manden op hun hoofd. Opvallend zijn de vele zwangere vrouwen en vele kinderen. We hebben twee memorial parken bezocht van de 1e president en de laatst overleden president. Die liggen er mooi bij en je kan zien dat er aandacht aan wordt besteed. Bij het tweede memorial park waren er opeens vier struisvogels. De gids ging ze voeren en eigenlijk hebben ze best een gekke nek. Op straat lopen overigens kippen en geiten. We hebben een kijkje gekeken in het art centre waar de plaatselijke kunst wordt verkocht. Nu hebben we de verkopers afgehouden, maar misschien nog iets om aan het eind van de reis naar terug te keren. Het weer is heiig en warm. Op het strand konden we dus niet heel ver kijken. Wat een vervuiling is daar! Overal zwerft veel afval rond. En met half open riolering in de stad werkt dat niet mee aan fijne geuren. Hebben ook rondgelopen in Osu, daar kon je goed zien hoe een community in elkaar zit. Winkeltjes zijn tegen een soort van huisjes aangebouwd, dus als je langs de winkels kijkt zie je hoe het daar werkt. Met de opmerking van Ernest: "You are specialising in youth, so I want you to see how the yout is growing up", vond ik het heel interessant om daar doorheen te lopen. We zijn ook in Jamestown geweest, dat is het havenplaatsje. Dit is ook weer een community en wij zouden hun huisjes krotten noemen. Veel informatie gekregen over het Ussherfort dat diende voor de slavenhandel en later als gevangenis. Om het tegenovergestelde van deze armoede te laten zien nam Ernest ons mee naar Western Mall. Een groot shoppingcentre waar we ook wat meer blanken zagen. Het verschil was groot!
Op zondag was het tijd voor de kerk! Bijna iedereen liep in mooie kleren. Het was leuk om mee te maken, veel zingen en dansen. Na een wat ongemakkelijk gesprek met de pastoor, we hadden wat problemen met de communicatie, zijn we op de markt inkopen gaan doen voor Banku. Het eten hier is lekker maar wel echt een uitdaging. Zo heb ik al hele krabbetjes, vis met graten (kop heb ik nog even laten liggen) en koeienhuid gegeten. Maar ook plantain, banaantjes, grenada en fofu. Er interessant allemaal. Gisteren heb ik voor het eerst met de hand gewassen en hoewel ik het in Namibië een jaar lang heb gedaan is het nog niet mijn favourite bezigheid. Ik leer nu wel goed handwassen, dus laten we hopen dat het snel wat sneller, beter en zonder pijnlijke vingers gaat.
Verder zijn we gisteren op bezoek geweest bij de paramount chief. Hij heeft een aantal subchiefs onder zich binnen verschillende communities. Het was niet echt de bedoeling dat we daar onaangekondigd kwamen, maar we werden hartelijk ontvangen. Er waren wel allemaal regeltjes van toepassing zoals staan als je gaat praten en als de chief binnen komt, buigen bij afscheid nemen en niet met gekruisde benen/enkels zitten (wat ik uit automatisme wel deed, oeps...). Ze hebben al onze vragen beantwoord. Het was een bijzondere ontmoeting. 's Avonds hebben we nog spelletjes gespeeld, twi geleerd en afscheid genomen want vanmorgen vroeg was het tijd om naar het noorden te vertrekken. Inmiddels zijn we de drukke stad uit, langs een groen en vruchtbaar stuk gereden en nu is het dor en droog. Nog heel even en dan zit de 12-14 uur durende busreis erop en zijn we in Tamale. Hier zullen we de komende drie maanden doorbrengen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn!
Oh en voor degene die met mij meegeleefd hebben rondom de herkansing, ik weet niet hoe, maar ik heb hem gehaald!
Inmiddels ben ik al iets meer dan vijf dagen in Ghana! Nadat we afscheid hadden genomen van het afscheidscommité, kon het avontuur beginnen. Bij de vlucht was er iets geks gebeurd met de stoelen waardoor Denise en ik niet meer naast elkaar zaten. Gelukkig waren er aardige stewardessen en kregen we na het opstijgen stoelen naast elkaar, met extra beenruimte. De vlucht is verder goed verlopen en toen we naar buiten kwamen stond Perry daar (broer van vrienden van Denise) bij wie we de komende dagen zouden verblijven. In het donker al een klein beetje van het leven kunnen zien, hoewel de echte indrukken pas de volgende dagen zouden komen. Wel konden we een glimp opvangen van de markten en de, voornamelijk, vrouwen die met manden op hun hoofd hun waren aan de automobilisten verkochten. Dit gebeurt dan even snel, snel voordat het stoplicht weer op groen springt. Perry woont in een huis met meerdere kamers en goede faciliteiten. Hierbij hoort o.a. de koude douche met stomend water die enorm lekker was om onder te staan nadat je de hele dag in de hitte had rondgelopen en rood was van het stof. Het was heel warm en droog. De dagen daarna stonden in het teken van Accra bezichtigen en nieuwe mensen ontmoeten. Hierbij werden we rondgeleid door Ernest en Eunice ging ook vaak mee. Ernest was de neef van Perry en Eunice een oude buurvrouw die Denise vorige keer dat ze in Ghana was had rondgeleid. We gingen overal naartoe in trotro's. Een trotro is een soort busje waar iemand uit het raam hangt en roept wat de eindbestemming is. Dan is het een kwestie van snel instappen. Het gaat zo snel dat ik in mijn eentje niet zou weten welke ik moet hebben. Verder hebben we heel veel geslenterd, want het tempo is laag. De markten zijn vol en overal lopen vrouwen met manden op hun hoofd. Opvallend zijn de vele zwangere vrouwen en vele kinderen. We hebben twee memorial parken bezocht van de 1e president en de laatst overleden president. Die liggen er mooi bij en je kan zien dat er aandacht aan wordt besteed. Bij het tweede memorial park waren er opeens vier struisvogels. De gids ging ze voeren en eigenlijk hebben ze best een gekke nek. Op straat lopen overigens kippen en geiten. We hebben een kijkje gekeken in het art centre waar de plaatselijke kunst wordt verkocht. Nu hebben we de verkopers afgehouden, maar misschien nog iets om aan het eind van de reis naar terug te keren. Het weer is heiig en warm. Op het strand konden we dus niet heel ver kijken. Wat een vervuiling is daar! Overal zwerft veel afval rond. En met half open riolering in de stad werkt dat niet mee aan fijne geuren. Hebben ook rondgelopen in Osu, daar kon je goed zien hoe een community in elkaar zit. Winkeltjes zijn tegen een soort van huisjes aangebouwd, dus als je langs de winkels kijkt zie je hoe het daar werkt. Met de opmerking van Ernest: "You are specialising in youth, so I want you to see how the yout is growing up", vond ik het heel interessant om daar doorheen te lopen. We zijn ook in Jamestown geweest, dat is het havenplaatsje. Dit is ook weer een community en wij zouden hun huisjes krotten noemen. Veel informatie gekregen over het Ussherfort dat diende voor de slavenhandel en later als gevangenis. Om het tegenovergestelde van deze armoede te laten zien nam Ernest ons mee naar Western Mall. Een groot shoppingcentre waar we ook wat meer blanken zagen. Het verschil was groot!
Op zondag was het tijd voor de kerk! Bijna iedereen liep in mooie kleren. Het was leuk om mee te maken, veel zingen en dansen. Na een wat ongemakkelijk gesprek met de pastoor, we hadden wat problemen met de communicatie, zijn we op de markt inkopen gaan doen voor Banku. Het eten hier is lekker maar wel echt een uitdaging. Zo heb ik al hele krabbetjes, vis met graten (kop heb ik nog even laten liggen) en koeienhuid gegeten. Maar ook plantain, banaantjes, grenada en fofu. Er interessant allemaal. Gisteren heb ik voor het eerst met de hand gewassen en hoewel ik het in Namibië een jaar lang heb gedaan is het nog niet mijn favourite bezigheid. Ik leer nu wel goed handwassen, dus laten we hopen dat het snel wat sneller, beter en zonder pijnlijke vingers gaat.
Verder zijn we gisteren op bezoek geweest bij de paramount chief. Hij heeft een aantal subchiefs onder zich binnen verschillende communities. Het was niet echt de bedoeling dat we daar onaangekondigd kwamen, maar we werden hartelijk ontvangen. Er waren wel allemaal regeltjes van toepassing zoals staan als je gaat praten en als de chief binnen komt, buigen bij afscheid nemen en niet met gekruisde benen/enkels zitten (wat ik uit automatisme wel deed, oeps...). Ze hebben al onze vragen beantwoord. Het was een bijzondere ontmoeting. 's Avonds hebben we nog spelletjes gespeeld, twi geleerd en afscheid genomen want vanmorgen vroeg was het tijd om naar het noorden te vertrekken. Inmiddels zijn we de drukke stad uit, langs een groen en vruchtbaar stuk gereden en nu is het dor en droog. Nog heel even en dan zit de 12-14 uur durende busreis erop en zijn we in Tamale. Hier zullen we de komende drie maanden doorbrengen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn!
Oh en voor degene die met mij meegeleefd hebben rondom de herkansing, ik weet niet hoe, maar ik heb hem gehaald!
-
03 Februari 2016 - 12:08
Pap:
Heerlijk om al zo snel een volgend verslag te lezen. En je hebt al het nodige gezien!
Heel benieuwd hoe de komende tijd zal zijn. Waarschijnlijk niet altijd makkelijk, maar wel heel interessant en een verrijking. Geniet ervan en succes met de start van jullie afstudeerproject.
Kus, pap -
03 Februari 2016 - 13:02
Jolanda (ISW):
Beste Simone, een mooi verslag van je eerste ervaringen, je eerste observaties. Een omgeving waar je de komende maanden zult wonen, leven, werken, onderzoeken. Geniet van de kleine impressies. En geniet van de mensen. Ik blijf je graag volgen! Groet, Jolanda -
03 Februari 2016 - 17:03
Mam:
Ha lieve Moon, daar ben je al met je tweede blog. Fijn om te lezen. Op deze manier krijgen wij een kijkje in jouw wereld. SUPER van het halen van je tentamen en verslag, maar dat wist je al.
Sterkte met de start van het onderzoek. kus, mam
-
04 Februari 2016 - 10:55
Nienke:
Mooi verhaal Moon! De komende paar weken wordt het communiceren via onze blogs haha ;). Je gaat vast een gave tijd krijgen daar en heel veel succes met jullie project! Liefs Nien -
04 Februari 2016 - 12:50
Lia Heemskerk:
Hoi Simone,
Net al een berichtje gestuurd en nu net gekeken of het bij de reacties stond, nee hoor. Nu dan nog maar even. Allereerst gefeliciteerd met je tentamen. Gezellig zo weer je verslag, ik ga af en toe kijken of er weer wat bijgekomen is. Veel succes met je afstudeerproject.
Heel veel liefs ook voor je medereisgenoot, Lia -
09 Februari 2016 - 11:48
Frederique Driessen:
Gefeliciteerd met het halen van je herkansing, wat goed zeg en het zal zeker een pak van je hart zijn. Leuk om over je eerste ervaringen te lezen. Ik ben benieuwd hoe je nieuwe plek is. Veel liefs Frederique xxxx -
14 Februari 2016 - 00:03
Oma 3:
Lieve SIMONE, ik heb je eerste blog vol interesse gelezen. Wat een dejavu gevoel zal dat weer gegeven hebben. Geweldig. Veel succes de komende tijd en ook genieten. Liefs, Oma 3 -
14 Februari 2016 - 14:40
Esther:
Hoi Simone, wat leuk om je verhaal te lezen van je eerste belevenissen daar!
Ikzelf ben net terug van vakantie in Ethiopië en de drukte op de markt, de vervuiling op straat en de overvolle busjes (trotro's) zijn heel herkenbaar ;) zo'n groot verschil met hier, ik heb mijn ogen uitgekeken.
Veel succes en vooral ook veel plezier tijdens dit avontuur!
Lieve groetjes, Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
